STABILIZACJA KOŃCZYNY GÓRNEJ

W prawidłowo działającym stawie ramiennym głowa kości ramiennej jest zawsze
zcentralizowana w panewce podczas każdego ruchu. Stabilność stawu ramiennego nie zależy
wyłącznie od czynników statycznych lub dynamicznych, czynnych lub biernych – ważne jest
aby cały system stabilizacyjny współgrał i zabezpieczał głowę kości ramiennej przed
wypadnięciem.

Mięśniami odpowiedzialnymi za stabilizację głowy kości ramiennej są: stożek
rotatorów, m. naramienny, głowa długa bicepsa, mm. stabilizujące łopatkę. Osłabienie siły
stożka rotatorów o 50% zwiększa możliwość przedniego zwichnięcia o 46%. Stabilizuje on
głowę kości ramiennej niezależnie od ułożenia kończyny górnej.

Wzmacnianie mięśni wyizolowaną pracą nie przynosi zadowalających efektów w
procesie rehabilitacji. Wydaje się, że w celu stabilizacji głowy kości ramiennej
najskuteczniejsze są ćwiczenia, które powodują napięcie wielu mięśni stabilizujących,
współdziałanie agonistów i antagonistów.

• Klęk podparty, jedna reka na plecach, druga pionowo pod barkiem oparta na trenerze
  równowagi. Utrzymujemy pozycję niekrócej niż 10 sekund.

• Stanie przodem, nogi rozstawione na szerokość bioder, ręce oparte na platformie do
  balansowania. Utrzymujemy napięcie mięśni tułowia oraz mięśnie obręczy kończyny górnej
  nie krócej niż 10 sekund. Im dalej nogi odsuniemy od ściany tym trudność ćwiczenia będzie
  większa.

• Stanie bokiem, nogi razem, jedna ręka wzdłuż ciała, druga oparta o

(A)platformę do
balansowania,

(B) piłkę rehabilitacyjną na wysokości barku. Im dalej nogi odsuniemy od
ściany tym trudność ćwiczenia będzie większa.

• Stanie przodem, nogi rozstawione na szerokość bioder, jedna ręka wzdłuż ciała, druga oparta
  o piłkę rehabilitacyjną. Przesuwamy piłkę: do góry, do dołu, w lewo, w prawo. Cały czas
  kontrolują położenie piłki i napięcie mięśni obręczy kończyny górnej.

• Stanie przodem, nogi rozstawione na szerokość bioder, ręce oparte na piłce rehabilitacyjnej.
  Uginamy ręce w łokciach a następnie prostujemy. Każdy ruch wykonujemy powoli, stojąc w
  takiej odległości od piłki by pewnie i z pełną kontrolą wykonywać ruch.

• Podpór leżąc przodem, ręce na szerokość ramion. Nogi oparte na piłce rehabilitacyjnej.
  Utrzymujemy pozycję nie mniej niż 10 sekund.

• Leżenie przodem na piłce.

(A)Unosimy lewą rękę i prawą nogę tak by znalazły się w linii ciała.
Pozycję utrzymujemy 10 sekund a następnie

(B) unosimy prawą rękę oraz lewą nogę

• Leżenie przodem z nogami rozstawionymi na szerokość bioder, ręce zgięte w stawach łokciowych oparte na piłce. Wykonujemy naprzemienne unoszenie kolan.

• Leżenie przodem na piłce, nogi na szerokość bioder, ręce oparte na piłce wykonujemy wyprost w stawach łokciowych a następnie powrót do pozycji wyjściowej.

• Leżenie przodem na piłce, nogi na szerokość bioder, ręce odwiedzione, zgięte w łokciach.
  Wykonujemy wyprost tułowia a następnie powrót do pozycji wyjściowej.

• Podpór leżąc przodem, ręce na szerokość barków, nogi oparte na piłce rehabilitacyjnej.
  Wykonujemy ruch przyciągnięcia kolan do brzucha a następnie powrót do pozycji wyjściowej.

• Podpór jednorącz leżąc bokiem. Nogi złączone, jedna ręka uniesiona pionowo w górę, druga
  wyprostowana w stawie łokciowym oparta na poduszce sensomotorycznej. Pozycję
  utrzymujemy niemniej niż 10 sekund.